tuş

1.

1. is. Qabaq, qarşı, ön, qənşər. Arvad çay verdikdən sonra <ərinin> tuşunda stulda oturdu. Ə. Vəl.. Tuş gəlmək (olmaq) – 1) rast gəlmək, təsadüf etmək, qabağına çıxmaq, rastlaşmaq. <Nəbi:> Maltəpədə düşmən bizə tuş oldu. «Qaçaq Nəbi». Ədalət canavara tuş gəlmiş quzu kimi, naçar nəzərlərlə aşağıdan-yuxarı zabitə baxırdı. Mir Cəlal; 2) məc. mübtəla olmaq, düçar olmaq, uğramaq. <Kazım Vaqifə:> Amma olmasın ki, xanın qəzəbinə tuş gəlim. Ç.. Daim sevinc axtaran daim qəmə tuş olur. B. V..

2. zərf Birbaşa, düz, bilavasitə. <Katib:> Bu yarğanın başından tuş İstisuya gözəl bir funikulyor çəkmək olardı. B. Bayramov.

2.

<alm. Tusch> Bir təntənə münasibətilə (birisinin şərəfinə düzəlmiş məclisdə, birini təbrik zamanı, mükafat veriləndə və s.) çalınan qısa musiqi pyesi. Salonda tuş çalındı.

3.

<alm. Tusche> Xüsusi surətdə hazırlanmış qara və ya başqa rəngli sulu boya (çertyoj, rəsm çəkmək və yazmaq üçün).